Afgelopen zondag was ik bij de lezing van de Dalai Lama. Een bijzondere ontmoeting waar ik vanzelf stil van werd. En eens te meer doordrongen van het belang van compassie.
Wanneer je naar de Dalai Lama luistert zul je nooit een onvertogen woord horen over de Chinezen die zijn land bezetten. Regelmatig sprak hij over zijn ‘Chinese friend’ en als het over pijnlijke zaken in de wereld gaat dan is het wel heel treurig, maar niet iets om tegen te ageren.
“Want”, zo zegt hij, “is het niet genoeg dat ze mijn land hebben afgepakt? Zou het niet zonde zijn als ik hen ook nog mijn geest zou geven?” Weer zo’n schitterend voorbeeld van hoe je pijn omzet in liefde.
De vraag is dan hoe je die compassie zelf kunt ontwikkelen? Je kunt er natuurlijk een boek over lezen of een training in volgen. Maar dat is niet per se nodig. Als je gewoon klein begint.
Dat kun je bijvoorbeeld doen door jezelf te trainen om liefdevolle aandacht te brengen in je dagelijkse handelingen. Bijvoorbeeld tijdens het aankleden, of het eten. Wanneer je thee of koffie inschenkt uit die mooie thee- of koffiepot die je cadeau kreeg van een lieve vriend. En zelfs de nietszeggende koffie-automaat kun je met liefdevolle aandacht jouw kopje koffie zien vullen.
Het is allemaal een kwestie van aandacht. Wanneer jij je omgeving en je eigen lijf met liefdevolle aandacht bekijkt en behandelt, creëer je een andere wereld. En heb je ongemerkt de sleutel in handen die de deur opent naar gezondheid en geluk.
